Valencia update 2!

Hola, daar was ik weer!

Het heeft weer even geduurd, want voor m’n gevoel ben ik zo druk elke dag. Ik werk 40 uur per week en door de siësta tussendoor ben ik eigenlijk vanaf 9 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds bezig met stage. Dit is exclusief de siësta, maar het houdt je natuurlijk wel de hele dag bezig en tussendoor is er niet veel tijd om iets te gaan doen behalve een middagdutje, eten en eventjes serie kijken. Niet dat ik dit anders zou willen hoor, ik kan inmiddels echt niet meer zonder mijn siësta slaapje. Zelfs op mijn vrije dagen ga ik eventjes m’n bed in omdat ik merk dat m’n energielevel achteruitgaat. Wat dat betreft wel ideaal hoor dat dutje. Daarna kan je er weer lekker tegenaan en heb je nog een lange dag voor de boeg, want de Spanjaarden zijn zeker in voor gezelligheid ’s avonds!

Zelfs aan de kakkerlakken ben ik inmiddels helemaal gewend. Ik heb er zelfs eentje gered waar sommige collega’s het niet helemaal mee eens waren haha! Hij lag daar ook zo zielig op z’n rug met de pootjes te spartelen dat ik het niet kon laten hem weer overeind te helpen met een bezemsteel. Daarna wel hard de andere kant op gerend hoor, dat dan weer wel..

Ook heeft huisspin Henk zijn plekje weten te vinden. Hij hing heel gezellig boven mijn bed, waar ik hem liever niet had, maar hij leefde er al eerder dan ik. Ik moet zeggen dat ik hem al een tijdje niet meer heb gezien. Ik weet niet of dit juist beter is of niet. Zag hem wel nog eens onder mijn bank vandaan komen, dus misschien dat hij zich daar nu lekker heeft gevestigd.

De tijd gaat zo snel! Het is alweer bijna oktober en ik zit hier al sinds half juli. Echt bizar. Daarom heb ik mezelf ook voorgenomen om meer te genieten van het feit dat ik in het prachtige Valencia zit. Ik wil minder bezig zijn met alleen maar stage en leuke dingen blijven doen na de tijd. Ik merk dat ik wel veel moe ben door het werken, en misschien ook in combinatie met het weer en dus de lange dagen die ik maak, maar ik heb met mezelf afgesproken minimaal 2x per week na stage nog even een terrasje op te gaan of lekker een rondje te gaan lopen door het park. Dit is tot nu toe goed gegaan, en ik ben ook zeker van plan dit te blijven doen, want alleen dan geniet ik echt van mijn tijd hier en haal ik alles eruit wat erin zit. Dat gezegd hebbende heb ik vanmiddag (op mijn vrije dagje) heerlijk geluncht bij Marina Beachclub, zit ik nu in het avondzonnetje te genieten op ons dakterrasje, ga ik zo uiteten, dan komt vriendinnetje Machteld aan op het vliegveld, gaan we samen een drankje doen, en misschien ook nog even op stap als we daar zin in hebben. Estoy muy feliz!

Spanjaarden genieten zo van het leven. Ik zit dus lekker op ons dakterras op 7 hoog, zie de lucht oranje kleuren, heb leuke cactussen om me heen staan in bloembakken, hoor op de achtergrond allemaal muziek en feestende mensen, gelach, en gezelligheid op straat. Zo leuk! In Nederland zijn we misschien toch te serieus en te veel bezig met stressen, werk en ‘het leven maar wat leven’. Wanneer ik heerlijke Spaanse nummers hoor, samen met het kijken naar palmbomen die met ontzettend blij maken, en de heerlijkste tapas eten tussen de gezelligheid op straat, dat is toch wat het leven leuk maakt! En de reden dat ik zeker niet van plan ben om voor altijd in Nederland te blijven.

Weer even over het siësta slaapje: ik ben er zo aan gewend, dat ik bijna geen wekker meer hoef te zetten omdat ik steeds precies op het goede moment en na precies 20 minuutjes weer wakker word. (De perfecte powernap tijd). Veel langer wil ik overdag ook niet slapen, want dat vind ik dan weer zonde van mijn dag en de ervaring leert dat zelfs een kwartiertje langer slapen niet echt bevorderlijk werkt, in tegendeel zelfs.

We hebben hier afgelopen week behoorlijk wat regen en onweersbuien gehad. Ik moet zeggen dat ik dit best gezellig vond. In Nederland vind ik het niet zo fijn, maar hier was het wel even lekker verkoelend en vond ik het wel wat hebben tussen de palmboompjes en met de lichtjes op straat. We zaten op een moment ook buiten te eten op een terrasje, waarna het steeds erger begon te donderen en regenen en iedereen bij de spoelende regen gezellig bij dezelfde plekjes naar binnen rende. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd zeggen ze toch 😉 Ook heb ik mijn eerste nachten zonder ventilator geslapen, want de temperaturen beginnen wat te zakken naar eind 20, begin 30 graden in plaats van eind 30 graden. Wat ik eerlijk gezegd toch aangenamer vindt.

Naast leuke dingen doen en stagelopen, moet er ook aan stageverslagen worden gewerkt. Bij ons in het straatje zit een superleuke bakkerij, waar ik heerlijk kan genieten van een cappuccino of warme chocolademelk met slagroom. (Ik was de eerste die warme chocolademelk bestelde want ze vonden het maar raar dat ik daar zin in had met dit weer haha, maar iemand moet toch de eerste zijn én de airco stond aan, dus ik vind dat het mag.) In dit bakkerijtje kan ik me goed focussen en echt even sprongen maken met het werken aan mijn schoolopdrachten, gecombineerd met een leuke andere omgeving en de liefste mevrouw die hier elke middag aan het werk is. Ze probeert altijd in haar beste Engels/Spaans te communiceren en is altijd weer zo enthousiast als we daar komen zitten. Goed voor haar Engels, en goed voor mijn Spaans, waar ik me tot nu toe vrij goed mee kan redden! Vanmiddag een gesprekje gehad met iemand die de weg vroeg naar het stadion. Ik snapte wat hij vroeg en wist hoe ik kon reageren, dus was helemaal trots op mezelf. Nu maar hopen dat ik hem de goede kant op heb gestuurd… 😉

Klein groot minpuntje van Valencia is dat ze hier maar al te graag stelen. Zo ook mijn fiets die ineens niet meer stond waar ik hem had neergezet. Maar goed, het leven is niet altijd een krentenbol. Ik hoor je denken, huh? Ja ik weet ook niet waar ik die uitspraak vandaan heb, maar vind hem zo leuk dat ik hem graag gebruik.

Ik denk dat dit hem voor nu wel weer was. Hieronder vind je meer leuke foto’s en een filmpje van de afgelopen weken. Ik schrijf jullie snel weer, hasta pronto!